Van Alghero naar La Dune

Na ons door de spits van Alghero doorworsteld te hebben, reden we even buiten de stad een totaal verlaten landschap binnen Begroeide bergen met olijfbomen en kurkeiken, hier en daar een kudde schapen Na vele km over verlaten weggetjes te hebben gereden kwamen wij het eerste plaatsje tegen met een echt dorpspleintje. Gelukkig, ook een koffietentje waar we heerlijk rustig koffie gingen drinken op dit hele stille pleintje. Om ons een plezier te doen kwam de barman naar buiten met een metersgrote tv die hij achter ons hoofd aan de muur ophing. Hij keek ons glimlachend aan en liet de muziek keihard schallen, het duurde 5 minuten voordat we waren uitgelachen en gingen snel het stille landschap in, op weg naar het hooggebergte.

Al rijdend kwamen wij hoger en hoger de bergen in met als gevolg dat de temperatuur enorm daalde. Na een uur met de temperatuur van 10 graden in ons zomerpak te hebben gereden hebben wij toch de regenjassen maar aangetrokken om iets warmer te worden. Buiten de temperatuur kwamen er ook steeds meer wolken die in de bergen bleven hangen. Tijdens de lunch besloten wij Tonare te laten voor wat het was en nog 150 km door te rijden naar de oostkust Costa Rei.

Vlak na de lunch begon het te regenen, eenmaal de bergen over en op weg naar de kust voelde we dat de temperatuur weer omhoog ging en werd het droog.

De hoge bergen zelf vonden wij niet zo bijzonder, de omgeving ruig en verlaten dorpjes. Al met al concluderen wij dat Sardinië een mooi land is, met name aan het strand maar na Corsica geen uitdagingen meer heeft. Zo lieflijk en gezellig klein Corsica is, zo ruig en ongezellig is Sardinië.

Aan de Costa Rei hebben wij onze tent neergezet op camping La dune. Uitzicht op zee en heerlijk 23 graden.